Błahostką jest żyć w cieniu dnia,
Gdy braknie znów czyjegoś głosu.
Przyjść na świat, by jeść,
Sadzić czerwone truskawki.
Błahostką jest patrzenie na wiatr,
Szuranie liśćmi w jesienną porę,
Zbieranie kwiatów na łącę,
Bieganie w deszczu z uśmiechem.
Błahostką jest stworzenie,
Zabawa z dzieckiem klockami,
Praca dla innych,
Sen po nieprzespanej nocy.
Błahostką jest kochać,
Żyć w cieple nadziei,
Uciekać od pocałunków,
Kryć się w ciemne zło.
Ironią jest
Ten wiersz.
Co na prawdę błahostką jest?
Śmierć.
