Ostatnio na jednym ze spotkań niektórzy studenci wypluwali sobie wnętrzności, aby udowodnić swoje racje... Jedni szyderczo szykanowali: Gdzie ta subdukcja? Drudzy: a paleomagnetyzm, fauna?
Tak się składa, że w obu tych teoriach jest sporo argumentów przemawiających za tym, że każda jest słuszna, ale są też takie, że każda jest niedopracowana. W teorii Ekspansji Ziemi doskonale przedstawione proporcje istniejących ryftów kontynentalnych i oceanicznych do domniemanych stref subdukcji wskazują, że tych drugich jest dwa razy mniej. Gdzie więc podsuwają się te płyty, pod poduszkę? Zwolennicy teorii Tektoniki Płyt Litosfery, uznają, że jest to nieistotne. Może i mają rację? Może do tej pory człowiek nie ma tak dokładnych przyrządów pomiarowych i nie potrafi tak na prawdę dokładnie zmierzyć tempa akrecji? W mojej prywatnej opinii, nawet jeśli jest mniej stref subdukcji i płyta się nie wsuwa pod kontynenty (w specyficznych warunkach pod inną płytę oceaniczną), płyty ruszają się, a wszelkie rozszerzenia skorupy związane z płytami, które nie podsuwają się nigdzie -- po prostu powodują ruchy diastroficzne w skali całej płyty litosfery niemierzalne dla przyrządów.
Jednym z argumentów, z którymi nie radzą sobie zwolennicy Ekspansji Ziemi jest występowanie identycznych prowincji paleomagnetycznych w połączeniu z identyczną litologią skał oraz identycznym zespołem fauny i flory, które rozrzucone są na tysiące kilometrów. Dokładniej piszę tutaj o Indiach, które to kiedyś były złączone a Afryką i Australią. Hipoteza ekspansji mówi, że są one tam, gdzie były na początku swojego istnienia, jednak ewidentnie -- badania faunistyczne na północnym wybrzeżu Australii, czy na Madagaskarze, wskazują, że Indie przemieściły się 4000 km, aby połączyć się z Azją. Potwierdza to również paleomagnetyzm. Te same skamieniałości co w Australii i na Madagaskarze znaleziono w Himalajach.
Jak widać -- kontynenty wędrują według założeń tektoniki płyt, zderzają się ze sobą, a w myśl zasady aktualizmu geologicznego było również tak kiedyś. Ekspansjoniści w to nie wierzą, a ja skromnie uważam, że Ziemia rozszerza się na skutek zmiany fazowej wodorków zawartych w jądrze Ziemi (jak postulował Larin w swojej teorii o wodorkowej genezie Ziemi) i jak ten swoisty balonik oblepiony piaskiem, spowodował odsuwanie się od siebie kontynentów i ich dryf. Z tym, że wcześniej ten balonik ktoś posmarował masłem, i kontynenty ślizgają się na powierzchni ekspandującej ziemi. W miejscach gdzie placek obsypanego piasku się oddala od siebie, powstały rowy kontynentalne, potem oceaniczne, które przyczyniają się do żeglowania piasku po maśle. Z drugiej strony jedna płyta podsuwa się pod drugą jak po maśle.
