Ostatnio raczej zajmuję się robieniem niczego, zamiast tego, co już dawno powinno być zrobione. Spowodowane jest to pewnie tym, o czym pisałem w listopadzie ubiegłego roku, co potwierdziło się i dotknęło mnie na dobre, jak również szeroko rozumianą niechęcią, rozszerzającą się niczym kolejne fale stojące po wrzuceniu kamienia do stawu.
W takim robieniu niczego nie mogło oczywiście zabraknąć wyszukiwania przedmiotów z dzieciństwa, jakże przyjemnego okresu. Wspaniała płyta winylowa z bajkami oraz Puszek Okruszek Natalki czekają na lepsze czasy, kiedy będzie mnie stać na gramofon. Kaseciak z radiem Unitry Emilia RM 407 AUTOMAT już wypełnia ciszę pokoju w języku francuskim. Gumowe dinozaury przeniosły mnie wczoraj wieczorem w odległą erę, abym potem mógł przeglądnąć Brawo z 1997 roku. Część z tych świecidełek i papierów zadomowiła się w koszu, z racji na "zrzędzenie", część -- zostanie przekazana młodemu pokoleniu do zabawy, z ciężkim sercem (będę spoglądał, jak ulubione zabawki niszczeją pod naciskiem wszystko-mających dzieci), a część -- głęboko schowana w czeluście szafy, aby doczekać kolejnej dekady. Wśród wyróżnionych rzeczy znalazły się samochodziki z piaskownicy (fotografia), którymi to wybawiłem się ładnych parę lat. Zdaję sobie sprawę, że zasoby staroci z wielkim znaczeniem powoli się kończą, ciężko mi wtedy będzie weselić się, kiedy nie odkryję na nowo nic starego...
 |
